Building on the discussion between Stephen Darwall and Michael Tomassello, we propose an alternative evolutionary account of moral motivation in its two-pronged dimension. We argue that an evolutionary account of moral motivation must account for the two forms of moral motivation that we distinguish: motivation to be partial, which is triggered by the affective relationships we develop with others; and motivation to be impartial, which is triggered by those norms to which we give impartial validity. To that aim, we present (...) the second-person standpoint of morality, first as Darwall conceives of it, and then as we reinterpret it from a naturalistic approach. Then we synthesize Tomasello’s evolutionary account of morality, and Darwall’s objections to it. To reply to those objections, building on Tomasello’s proposal, we argue that the motivation to be impartial, and the feeling of obligation to comply with normative requirements, appeared when humans anticipated and, critically, internalized others’ sanctions to the violation of social norms. Consequently, we posit that social norms and sanctions appeared first at the community level, and only after that were they internalized in the form of self-directed reactive attitudes. Finally, we derive some corollaries that follow from our proposal. (shrink)

In this paper, we take Darwall’s analytical project of the second-person standpoint as the starting point for a naturalistic project about our moral psychology. In his project, Darwall contends that our moral notions constitutively imply the perspective of second-personal interaction, i.e. the interaction of two mutually recognized agents who make and acknowledge claims on one another. This allows him to explain the distinctive purported authority of morality. Yet a naturalized interpretation of it has potential as an account of our moral (...) psychology. We propose a naturalistic interpretation of Darwall’s work to address some of the main issues about our moral psychology. First, we explain why moral norms motivate us; namely, because of these second-personal relations. We provide a naturalized version of this solution. Second, we articulate how intersubjective interactions take place effectively; grounding duties to particular other subjects, and being related to distinctive moral emotions. Third, we address the question of the limits of the moral community, proposing that it comprises all agents capable of second-personal interactions. Finally, we explain the emergence of community norms through intersubjective interaction. Since all group members can adopt alternatively the second-personal stance to each other, demands are sanctioned and recognized in a triangulation process which explains the emergence of group norms. (shrink)

We show that externalization is a feature not only of moral judgment, but also of value judgment in general. It follows that the evolution of externalization was not specific to moral judgment. Second, we argue that value judgments cannot be decoupled from the level of motivations and preferences, which, in the moral case, rely on intersubjective bonds and claims.

Emotional contagion is a phenomenon that has attracted much interest in recent times. However, the main approach on offer, the mimicry theory, fails to properly account for its many facets. In particular, we focus on two shortcomings: the elicitation of emotional contagion is not context-independent, and there can be cases of emotional contagion without motor mimicry. We contend that a general theory of emotion elicitation is better suited to account for these features, because of its multi-level appraisal component. From this (...) standpoint, emotional contagion is viewed as a particular kind of emotional response that involves the same components and processes of emotional responses in general. (shrink)

In this paper we discuss Prinz’s Kantian arguments in “Is Empathy Necessary for Morality?”. They purport to show that empathy is not necessary for morality because it is not part of the capacities required for moral competence and it can bias moral judgment. First, we show that even conceding Prinz his notions of empathy and moral competence, empathy still plays a role in moral competence. Second, we argue that moral competence is not limited to moral judgment. Third, we reject Prinz’s (...) notion of empathy because it is too restrictive, in requiring emotional matching. We conclude that once morality and empathy are properly understood, empathy’s role in morality is vindicated. Morality is not reduced to a form of rational judgment, but it necessarily presupposes pro-social preferences and motivation and sensitivity to inter-subjective demands. (shrink)

The phrase κατ Σαρπηδνιον χμα πολψαμμον at Aeschylus, Supplices 869–702 is explained by a scholiast as κατ τν Σαρπηδοναν κραν referring to a promontory in Cilicia. All modern commentators on this passage seem to have accepted the scholiast, and in the 1940 edition of LSJ ‘promontory, spit of sand’ are given as translations of χμα in this passage.

Con el fin de desentrañar el papel que las más actuales corrientes filosóficas desempeñan en la educación, los autores de este libro parten de un crítico análisis de los acontecimientos de mayo del 68.Se intuyen dos vías de intervención de la filosofía sobre el pensamiento y la práctica educativa: por un lado, la tendencia anti constructivista a los discursos posmodernos, sistémicos y tecnológicos ; por otro, la persistencia del humanismo asentado ahora en el intento de prolongar la modernidad" y en (...) nuevas perspectivas tales como el pacifismo y el ecologismo. (shrink)

El viaje espiritual al «espacio verde» es un recorrido por el significado simbólico del color verde, el color litúrgico y espiritual del Islam, tomando como punto de partida la obra de dos artistas iraníes contemporáneos: Suhrâb Sepehrî y Shirin Neshat. Desde las antiguas religiones del Oriente Próximo hasta el Islam, el verde es el color del firmamento espiritual, el de los vergeles del Paraíso, la tierra del más allá. El jardín verdeante que alcanza el alma difunta (dên) en el mazdeísmo, (...) el verdor de la tierra de Xvarnah en el zoroastrismo, o el ascenso del alma (gryw) al Paraíso de Luz en el maniqueísmo, son ideas que retoman los grandes poetas persas (Nizâmî, Rûmî, Hâfiz) para hablar de la resurrección y de la entrada en el mundo del alma. En el sufismo la luz verde tipifica la cumbre del crecimiento espiritual, el jardín eterno (al-Kubrà, al-Simnânî); es el «Mar Verde» que constituye el indicio del resplandor de la vida eterna (Ibn al-‘Arabî); es el color de la perfección absoluta (‘Irâqî) y de la resurrección (al-Tirmidhî), el color del prado donde brota la Fuente de la Vida eterna (Suhrawardî, Ibn al-‘Arabî, Rûmî), etc. Es, en definitiva, lo que Nizâmî llama «el precioso jardín esmeralda», Rûmî el verdadero «vergel» y Hâfiz el «jardín de la visión». (shrink)

Este artículo se ocupa del problema de cuál pueda ser la naturaleza de la creencia y cuál la mejor explicación de su normatividad. Se analizan diversas teorías que desarrollan el modelo ¿estado más contenido¿, y se presenta como alternativa una concepción de filiación wittgensteiniana que entiende la creencia como acción simbólica y expresiva.

En Sentir, desear, creer: Una aproximación filosófica a los conceptos psicológicos, Diana Pérez se plantea una empresa ambiciosa, análoga a la de Ryle en The Concept of Mind: dar cuenta de manera integral de la ontología, la epistemología, la semántica y, en parte, la psicología de los conceptos de los diversos estados y procesos psicológicos. La aportación principal consiste en una perspectiva genealógica, basada en el modo en que se atribuyen tales conceptos, desde una posición realista. Para ello, se desarrolla (...) como contribución más original la idea de una perspectiva de segunda persona, la perspectiva de la interacción intersubjetiva, como el modo en que uno se introduce en el ámbito de lo mental. En conjunto, una aportación muy relevante. In Sentir, desear, creer: Una aproximación filosófica a los conceptos psicológicos, Diana Pérez sets for herself an ambitious task, analogous to Ryle's in The Concept of Mind: that of offering a unified account of the ontology, epistemology, semantics and, partly, psychology of mental concepts. Its main contribution lies in a genealogical perspective, grounded in the development of mental concept attribution, from a realist standpoint. To this extent, its most original contribution is the idea of a second-person perspective, that of intersubjective interaction, as the way through which one gets involved in the mental realm. In sum, a highly relevant contribution. (shrink)

: Accidents will survive the outbreak of driverless cars, but their moral implications will suffer substantial changes. The decision made today by a human in a fraction of a second will eventually be replaced by an algorithm subject to moral scrutiny. This not only raises the question of how the algorithm should work, or whether alternatives solutions are indeed comparable, but also changes the essence of the problem: from ascertaining liability to defining desired outcomes. In this paper, I first contest (...) two possible approaches to resolving the driverless car dilemma – which I call statistical and nominal – to conclude that neither is morally sound. I then propose an alternative solution based on “time-relative equality”, or always sparing younger people. This follows from seeking an egalitarian solution, that is the least intrusive – a position I defend from a possible ageist critique. Keywords: Driverless Cars; Accident; Algorithm; Age-relative Equality Condotti verso un incidente morale Riassunto: Vi saranno incidenti anche dopo la diffusione delle auto a guida autonoma, ma le loro implicazioni morali subiranno mutamenti sostanziali. Le decisioni prese oggi in una frazione di secondo dagli esseri umani saranno alla fine sostituite da un algoritmo soggetto a controllo morale. Sorge non solo il problema di come dovrebbe funzionare questo algoritmo – o se vi siano soluzioni alternative comparabili –, ma cambia anche la sostanza del problema: dall’accertamento dell’imputabilità alla definizione dell’esito auspicato. In questo lavoro discuterò due possibili approcci per risolvere il dilemma – che chiamerò “statistico” e “nominale” –, per concluderne che non sono moralmente corretti. Proporrò quindi una soluzione alternativa, basata sulla “eguaglianza tempo-relativa”, il principio per cui bisogna sempre salvare il più giovane. Questo segue dal cercare una soluzione egalitarista, che sia la meno intrusiva – una posizione che difenderò da una possibile critica che la vede come discriminatoria verso gli anziani. Parole chiave: Automobili a guida automatica; Incidenti; Algoritmo; Eguaglianza relativa all’età. (shrink)

Zusammenfassung Die parallele Untersuchung der historischen Quellen zum oligarchischen Teilstaat von Eleusis nach dem Sturz der Dreißig legt nahe, dass der Vertrag unter anderem die Ordnung in Eigentumsfragen wiederherstellen sollte, nachdem die Häuser der zuvor ermordeten Eleusinier von Athenern willkürlich in Besitz genommen worden waren. Während bisherige Interpretationen der entsprechenden Klausel von der Annahme ausgehen, dass viele Eleusiner gezwungen waren, ihre Häuser zu verlassen, wird argumentiert, dass sie das Recht behielten, weiter in Eleusis zu wohnen. Das eingeführte Vermittlungsverfahren wird als (...) ein Indiz interpretiert, dass auch diese Maßnahme als Verhandlung mit dem Ziel der Versöhnung eingeführt wurde. (shrink)

Graham Nerlich studied philosophy and English literature at the University of Adelaide, gaining a BA (with joint Honours) in 1954 and an MA (1955). These were halcyon days for philosophy in Adelaid...

Este artículo se ocupa del problema de cuál pueda ser la naturaleza de la creencia y cuál la mejor explicación de su normatividad. Se analizan diversas teorías que desarrollan el modelo ¿estado más contenido¿, y se presenta como alternativa una concepción de filiación wittgensteiniana que entiende la creencia como acción simbólica y expresiva. This paper is devoted to the question of the nature of belief, and what the best explanation of its normativity is. Several theories based on the model "state (...) plus content" are analysed, and is presented a wittgensteinianan conception which understands belief as symbolic and expressive action. (shrink)

Es sabido desde Kuhn que la consolidación académica de los campos del conocimiento va acompañada de dos tipos de creaciones escritas: las obras paradigmáticas y los manuales. Si las primeras sirven para justificar la creación de una nueva área, los segundos pretenden más bien delimitar su especificidad, su "terreno de juego", sus métodos y estilos, su ortodoxia. Quizá sea la mejor prueba de la vitalidad y el desarrollo del campo de la Filosofía del Lenguaje la publicación en un relativamente breve (...) lapso de tiempo de diversos manuales, a los que hay que añadir la obra que vamos a reseñar ahora. Como si constituyeran la mejor prueba de un sentimiento de insatisfacción con respecto a los materiales disponibles hasta el momento, dado el auge de la disciplina en la última década. Sin embargo, también hay que ser consciente de que la industria editorial difícilmente publica ensayos filosóficos; la única manera de publicar un libro de filosofía es camuflarlo como manual o bien dirigirlo a un público general. (shrink)

Merleau-Ponty decía que nuestra relación con el mundo se sitúa en el orden del «misterio insoluble». Es la invisibilidad de los dioses lo que garantiza la visibilidad del mundo. Este verso invisible –«le Dieu caché», «Dieu insondable», «Être muet», «arrière-silence», «membrure cachée», en términos merleau-pontianos– es la textura misma del recto visible. En el cine extremo o visionario este lenguaje aparentemente antitético no está menos presente para expresar eso que excede a toda visibilidad. Voyance (Merleau-Ponty) que emerge de los légamos (...) de lo invisible pero que no es lo contrario de la vista: «vision [est] ek-stase...», una visión en la que el mudo Ser revela su propio sentido. Así pues, lo invisible no es lo opuesto absoluto de lo visible sino más bien, como dice Merleau-Ponty, su «contrapartida secreta» sin la cual no podría existir la visibilidad. Asimismo, según Derrida, la imagen cinematográfica tiene una estructura fantasmática, está suspendida entre la presencia y la ausencia, pues la invisibilidad determina la lógica de las imágenes. El cine es un ojo, pero sólo ve bien cuando también se relaciona con ese ojo interior que es el de la «visión» de los visionarios. Igualmente, para Jean-Luc Godard, uno de los cineastas más relevantes del cine contemporáneo, la imagen real es la que no vemos. Lo que se ve en el filme tiene menos importancia que lo invisible. Violencia del mirar, desvelamiento de otra luz, que restituye la imagen de lo sagrado. (shrink)

Abordamos aquí los diferentes comentarios críticos sobre las ideas centrales del libro Social Cognition and the Second Person in Human Interaction. En primer lugar, aclaramos algunos aspectos de la propuesta: la relación entre las interacciones de la segunda persona y las expresiones corporales de los estados psicológicos atribuidos y el papel que éstas tienen en la adquisición de los conceptos psicológicos más básicos. A continuación precisamos el sentido en que las atribuciones de la segunda persona son prácticas y transparentes. Por (...) último, destacamos el papel ubicuo de la normatividad en las interacciones de la segunda persona, enfatizando las asimetrías que existen en estas relaciones y mostramos por qué sostenemos que no hay interacciones desprovistas de normatividad a las que ésta posteriormente se les añade. (shrink)

El libro que nos ocupa es una obra espléndida, escrita por de una de las mentes coetáneas de más largos alcances y de saberes más universales. El filósofo y veterano luchador y resistente Toni Domènech. La obra, de vasta erudición y multidisciplinariedad de saberes, es un libro de lectura apasionante, sin duda gracias a la propia pasión con la que el autor la escribe y también a su excelente manera de escribir. Y, sobre todo, por la importancia, originalidad y abundancia (...) de las aportaciones.. (shrink)

Prezentowana tu książka jest poświęcona relacjom między filozofią a polityką, politycznemu zaangażowaniu filozofii bądź jej ucieczce przed owym zaangażowaniem. W moim ujęciu pytania o autowizerunek filozofa w XX wieku są pytaniami o jego uwikłania, i uwikłania jego filozofii, w politykę. Nigdy wcześniej filozofowie nie żywili takich nadziei na przemodelowanie społeczeństwa z pomocą polityki (i tym się różnili od licznych wcześniejszych utopistów) zgodnie ze swoją filozoficzną wizją jak właśnie w XX wieku. Jest to zarazem książka o tradycyjnych antynomiach i opozycjach filozoficznych: (...) bios teoretikos i bios praktikos, teoria i praktyka, myśl i działanie, interpretowanie świata i jego zmienianie, człowiek kontemplacji i człowiek czynu, wieża z kości słoniowej i zaangażowanie etc. etc. I dlatego, pisząc tu o autowizerunku filozofa, mam na myśli jego autowizerunek ujmowany z punktu widzenia polityki. Interesują mnie tu odpowiedzi na pytanie o stosunek między filozofią a polityką, bowiem to pytanie uważam dzisiaj z racji historycznych za fundamentalne. Dlaczego pytam tu o autowizerunek filozofa? Uważam, że w filozofii (pytającej o swoje uwikłania w politykę) sposób ujmowania siebie determinuje sposób ujmowania świata. Im bardziej filozofia zostaje odniesiona do „teraz”, tym wymaga większej precyzji, dokładniejszego usytuowania siebie w ramach dostępnych bądź wyobrażonych w kulturze możliwości. Autowizerunek to platforma, z której korzysta filozof, to pewien horyzont konstytuujący jego tożsamość, podający zakres możliwych do przyjęcia ról w kulturze. Zupełnie inny jest autowizerunek filozofa w filozofii odniesionej do „teraz”, a zupełnie inny w filozofii nastawionej na uniwersalność, wieczne i niezmienne prawa, na spoglądanie na świat sub specie aeternitatis. Kluczowe słowa w takiej perspektywie to choćby rewolucja intelektualna, przemoc, nowy świat, nowy człowiek, nowa era, zmiana, postęp, konstruktywny wkład, przyłączenie się i zaangażowanie czy wymogi chwili. Pytam tutaj o chęć wywoływania zmian politycznych mocą filozofii i poprzez filozofię jako narzędzie, pytam o filozofa jako politycznego „zbawcę” (Habermas o Martinie Heideggerze), o filozofa jako egzekutora wyroków historii dysponującego pełną świadomością doniosłości chwili, która nikomu poza filozofami nie może się w pełni odsłonić i ujawnić. Dlaczego jednak filozofia potrzebuje siły? Skąd bierze się jej odwieczne marzenie o wykroczeniu poza uniwersum teorii, myśli, kontemplacji - ku realnemu światu, w którym filozof działa? Książka ta w pewnej mierze stanowi analizę marzeń o filozofii działającej, o filozofii czynu - o filozofie przekonanym o swoim posłannictwie jako posłannictwie człowieka działania. Filozof działający to człowiek oddany wspólnocie - przekonany o politycznie sprawczej roli wypowiadanego, filozoficznego słowa; zwierciadlanym odbiciem tego ideału jest filozof oddany tekstowi, czyli (bezpośrednio) lekceważący społeczne powinności i zobowiązania — przekonany o politycznej i społecznej bezsilności tegoż słowa, skoncentrowany na dostarczaniu interpretacji kolejnych interpretacji tekstów filozoficznych. Jednak oprócz nich w perspektywie autowizerunku politycznego pojawiają się i inni: tekstualiści marzący o drobnych, choć społecznie wpływowych wspólnotach czytelników; wspólnotowcy pragnący działać poprzez filozoficzne słowo, a jednak zarazem pozbawieni złudzeń co do swojej historycznej skuteczności, poniekąd z góry świadomi, że tą drogą świata (przynajmniej w przewidywalnym horyzoncie czasowym) zmienić się nie da; miłośnicy tekstu budujący programy społecznej naprawy świata, a poszukujący wśród tekstualistów (na przykład genealogicznej czy dekonstrukcjonistycznej) „metody”, którą można by wprost zastosować w praktyce, na sposób działających w historii wspólnotowców. Tekst, wspólnota - to jedynie ogólne hasła wywoławcze mające ewokować pewne marzenia o miejscu filozofii i filozofa w kulturze. Z jednej strony stoi autowizerunek, w ramach którego naczelnym hasłem jest „robienie historii” (Emil Cioran) czy „robienie rewolucji”, z drugiej autowizerunek z naczelnym hasłem „robienia tekstów”, czyli bycia uważnym czytelnikiem tekstów filozoficznych i uważnym ich autorem. A oprócz tego, pomiędzy nimi, jest miejsce na autowizerunki pośrednie, mieszane i mniej czy bardziej skłaniające się ku któremuś ze skrajnych wyborów oraz na autowizerunki, których powyższe przeciwstawienie nie uchwytuje. Oba motywy mają do pewnego stopnia organizować prezentowaną książkę, ale nie mają stać się jakimś nowym kluczem pozwalającym na zupełnie nową odsłonę filozoficznego pejzażu. Stoi przecież za nimi długa, filozoficzna tradycja, korzystająca na przestrzeni dziejów z określeń pochodzących z różnych słowników. Kto powiedział, że filozofia ma „robić rewolucję”, tzn. gruntować ją i przygotowywać, promować i usprawiedliwiać, znajdować dla niej wielki intelektualny kontekst, stanowić jej awangardę i magazyn niezbędnych pojęć, legitymizować jej przemoc i uzasadniać jej terror, dawać jej broń w walce i podtrzymywać marzenia o jej nieuchronności, wyjątkowości, celowości i wartości? Kojeve, Heidegger, de Man, Sartre, Bataille (w analizowanych tu przeze mnie tekstach i w ściśle określonych okresach) - byli o tym przekonani. Dlaczego odpowiadał im właśnie taki autowizerunek? Co więcej - albo co innego - daje filozofowi „filozofia wspólnoty” niż „filozofia tekstu”, by sięgnąć do dwóch skrajności w ramach długiego continuum? Czym jest owa nadwyżka? Uczuciem spełnienia, świadomością realizacji marzeń, wcielenia w życie filozoficznych ideałów? Przejściem do świata rzeczywistego - a może wreszcie „pracą”, w mocnym sensie tego terminu? Jednak im filozofia była bliżej świata, tym większe rodziła napięcia. Tym większe miała wyrzuty sumienia. Kluczowy problem analizowanych tu propozycji filozoficznych można by podsumować tak: czy szukać przejść — a jeśli tak, to jakie powinny one przyjmować formy - między uniwersum. zagadnień filozoficznych a światem rzeczywistym? Jaka relacja wiąże filozofa ze światem realnym: z historią, postępem, zmianą? Kim jest filozof zanurzony w historii, kim jest filozof „robiący historię”? W jakiej mierze filozofia jest niezbędnym fundamentem społecznych transformacji i społecznych rewolucji? Jak związać filozofię z czynem i z działaniem? Jak związać spekulację i kontemplację z aktywizmem? Jaki stosunek wobec gwałtownych i radykalnych zmian w świecie społecznym ma zajmować filozof - i w jakim charakterze? Filozofa? Obywatela? Obywatela-filozofa? Czy umieszczać filozofię w głównym nurcie zmian społecznych - w ramach toczących się rewolucji — czy przyjmować w niej postawę wyczekującą, obserwującą, niezaangażowaną, która pozwala spoglądać na akcydentalne zawirowania świata rzeczywistego z perspektywy jego istoty? Czy filozofia ma brać na siebie odpowiedzialność za zmienianie świata? Czy ma się do niego dostosowywać, czy może wręcz je ugruntowywać, znajdując dla niego szeroki, metafizyczny kontekst? Spis treści Wprowadzenie. „TYRANIA HEGLA” I MYŚLENIE PONOWOCZESNE W KONTEKŚCIE PYTAŃ 0 AUTO WIZERUNEK FILOZOFA (9) „Uwolnić się od Hegla”? (10) Panorama (15) „Przyszłość świata” a „interpretacja pism Hegla” (24) Podsumowanie: filozof czynu, filozofia działania (27) Rozdział 1. Przykład wspólnotowy: Alexandre’a KOJEVE’A filozof zmieniający świat (FRANCUSKI HEGEL) (37) Antropologia, panowanie, niewola (41) Kojeve-Strauss: debata stulecia? (44) Filozof wedle Straussa (47) Filozof wedle Kojeve’a (50) Historia, filozofia, przemoc. „Humanizm” i „terror” (57) Rządzenie: zdolności i powinności (61) Kres historii (63) Podsumowanie (68) Rozdział 2. PRZYKŁAD TEKSTUALNY: DELEUZE’A 1 KLOSSOWSKIEGO FILOZOF TWORZĄCY TEKST (francuski Nietzsche) (70) „Jakiegoż to adwersarza, jakiegoś wroga należy pokonać?” (73) „Między Heglem a Nietzschem nie może być kompromisu” 77 Nietzsche, Freud, Marks 90 Historia i genealogia 96 Kwestia stylu 99 Rozdział 3. PRZYPADEK GEORGESA BATAILLE’A: MIĘDZY HEGLEM A NlETZSCHEM? 106 „Człowiek integralny” a działanie 110 Rewolucja, ekstaza, krew 115 W towarzystwie Nietzschego 124 Ekonomia nadmiaru 128 Rozdział 4. WOKÓŁ ZAANGAŻOWANIA. OD WSPÓLNOTY DO TEKSTU I DALEJ: SARTRE, BARTHES, BLANCHOT, FOUCAULT 133 „Umiłowanie mądrości” a polityka 133 Filozofia, polityka - tekst, wspólnota 136 Pisarze i piszący 138 „Co to znaczy pisać?”142 Pisanie - czysta bierność na marginesie historii? 151 Poza opozycję esteta/pisarz zaangażowany 157 Intelektualiści - władza 161 Książki-doświadczenia i książki-prawdy 166 „Tyrania prawdy”168 Rozdział 5. FILOZOF A CZASY PRZEŁOMU. FRANCUSKIE BURZE WOKÓŁ MARTINA HEIDEGGERA W PERSPEKTYWIE SPORU O MIEJSCE FILOZOFII W SFERZE OBYWATELSKOŚCI. 172 Początki 172 Heidegger - francuski „mistrz myślenia”180 „Czy można jeszcze wierzyć filozofom?” 184 Heideggera sen o przywództwie 188 Dyskusje, dyskusje 205 Specyficzna aura filozofa? 210 „Przyjdźcie do nas, a będziecie mogli przekuć waszą myśl w czyn” 230 Rozdział 6. WOKÓŁ PAULA DE MANA - EUROPEJSKIE PYTANIA O SŁOWA JAKO CZYNY 233 Kontekst europejski - rewolucja intelektualna 238 Nowy porządek, nowy początek 248 „Konstruktywne” podejście do rewolucji a „humanizm” 255 Europejski cień człowieka czynu 257 Ideologia estetyczna 262 Rozdział 7. W STRONĘ ESTETYKI EGZYSTENCJI: MICHEL FOUCAULT 266 „Dać żyjącym exempla...” 271 Kanta i Nietzschego „troska o siebie” 272 Etyka jako estetyka 283 Foucault, Kant i „ontologia teraźniejszości” 291 „Troska o siebie” jako praktyka wolności 302 Myślenie - niebezpiecznym aktem? 310 Bibliografia 313 SUMMARY 331 CONTENTS. (shrink)

El estudio de los grafitis de Antoni Tàpies que se lleva a cabo en este artículo pretende profundizar en un aspecto poco considerado de la obra del autor y, sin embargo, crucial para comprender el conjunto de su obra. Esta perspectiva permite destacar el interés del artista por superar la separación entre arte y vida, recontextualizándolo más allá de la corriente informalista en las que se le ha encasillado y acercándolo a los movimientos internacionales del arte de acción. Para (...) explicar esta recontextualización se examinará, en primer lugar, la aparición del muro en su obra, para poder ver, posteriormente, cómo surge el grafiti. Dentro del segundo apartado se diferenciarán dos etapas distintas que ayudan a ver cómo el desarrollo de los grafitis de Tàpies está en relación con las transformaciones acontecidas en el terreno del grafiti a nivel internacional. De este modo, el artículo pretende ampliar el marco interpretativo de la obra de Tàpies, que adquiere así una coherencia mayor y abre su obra a nuevos significados. (shrink)

The Qur'an began to descend in the Arabian Peninsula in a period when the traditions of ignorance were dominant. In the period of ignorance, when weak and powerless people were oppressed, excluded, exploited, humiliated and subjected to various oppressions, being right was not enough. It was also necessary to have the power and strength to get his due. In such a period when the strong are generally considered right, the Qur'an considers every individual created by Allah as a valuable being. (...) As a matter of fact, there are many basic principles in the Qur'an that reinforce the feelings of brotherhood among individuals, strengthen the social fabric and increase trust in society. One of these basic principles is to defend the rights of every weak person regardless of the person's lineage, race, gender and status. In this context, in our study, first of all, the analysis of the meaning of the word of poor in the semantics of the Qur’an, the attitude of the Prophet towards poverty and wealth and which one is superior has been briefly touched upon. Then, information is given about the difference between the concepts of faqîr (the poor person), miskîn (the needy person). After dealing with the basic principles necessary for the protection and care of orphans and for them to live a virtuous life, the situation of oppressed slaves and mustad'af people in society is discussed. (shrink)

Includes essays on parapsychology and life after death by J. B. Rhine, David Hume, George Price, Plato, Rene Descartes, Thomas Hobbes, and John Locke, among others.

马忠林(1914~ ),东北师范大学数学系教授,中国数学会会员,吉林省数学会常务理事,日本三大学数学教育学研究会名誉会长.

What is logic? What were the most significant contributions of Kant, Plato and Descartes? What is the concept of yin and yang? The personalities, terminology, and definitions of philosophers and philosophical schools of thought are presented clearly in this unique A-to-Z reference guide.